بذر درخت گل ارغوان

ارغوان گیاه بومی سرزمینهای جنوبی اروپا و جنوب غربی آسیاست و در ایران در کراسن رضوی، ایلام، شاهرود، کرمان، مازندران، گیلان، هامدان، لرستان و فارس به صورت خودرو می رود. این گیاه را به عنوان گیاه زینتی میکارند. در شمال شهرهای استان خوزستان مانند دزفول، شوشتر، مسجدسلیمان و هفت تپه نیز این گیاه به وفور یافت می شود. امروزه مراکز حفاظت از منابع طبیعی آن را برای حاشیه شهرها و روستاها توصیه می کنند و حتی برخی از مراکز دولتی صنوبر ارقوان را تولید می کند و به صورت رایگان به علاقه مندان.
برگهای ارغوان به شکل قلب، بدون کرک و دارای کناره های صاف است. گل های این درخت در اوایل بهار، در گروه های 3 تا 6 تایی، بر شاخه ها و حتی روی سوت اصلی، پیش از رشد برگ ها ظاهر می شوند و چون تعداد زیادی از آنها بسیار زیاد است، زیبایی منظره ای به درخت می دهد. مزه گل ارغوان ترش و نسبتا مطبوع است. از این رو در بعضی از کشورهای گل ارغوان همراه با سالاد می خورند و یا در بعضی از غذاها می میرندند.درخت ارغوان مقاومتی بی‌نظیر دارد. این درخت هر جا که آب کم و خاک نامطلوب است سبز شده و محیط زیست ما راحیات بخشیده‌است.مناسب باغچه‌های بزرگ یا حاشیه کنار پیاده‌ روهاست.اوایل اردیبهشت ارغوان تماشایی ترین زمان خود را می گذراند.در این هنگام در حالی که شاخه ها هنوز بدون برگ هستند گل های خوشه ای و صورتی رنگ به صورت آویخته ظاهر می شوند و سپس برگ های قلبی شکل زینت بخش شاخه ها می شوند .وقتی عمر گل ها به پایان رسید بذر ها در داخل محفظه هایی به نام نیام قرار گرفته و تمام طول سال روی شاخه ها باقی می مانند.
این درخت در خاک‌های گچی و آهکی راحت رشد می‌کند و گرمای تند آفتاب و خشکی خاک را به آسانی تحمل می‌نماید.به سرما حساس است و مناسب مناطق سردسیر نیست و دما ازمنفی 5 درجه در زمستان نباید کمتر نشود.درختان استقراریافته نسبت به خشکی مقاوم اند و در کل نیاز آبی کمی دارند.
این درخت به نور فروان آفتاب احتیاج دارد. آن را در محل‌های کم‌ نور نباید کاشت.راز سلامتی این گیاه در قابل نفوذبودن خاک است، هر قدر خاک زهکش بهتری داشته باشد ارغوان سالم‌ تر می‌ماند.اگر در کنار دیوار غرس شود ممکن است ریشه‌های عمیقش به استحکام دیوارها آسیب برساند.موقعی که درخت هنوز بدون گل و برگ و یا به اصطلاح در خواب زمستانه به سر می‌برد زمان مناسبی برای انتقال به باغچه است.
رای زیاد کردن این درخت، بذر آن را فروردین در هوای آزاد می‌کارند. این درخت را از راه پیوند و قلمه زدن نیز زیاد می‌کنند.استراتیفه نمودن بذرها برای مدت 3 ماه در 2 تا 4 درجه سانتیگراد در جوانه زنی بهتر بذر موثر می باشد.در مهر ماه نیز به وسیله خوابانیدن شاخه های قوی و جدا کردن آن یک سال بعد می توان آن را تکثیر نمود.ولی معمولا تکثیر از طریق بذر راحت تر است.