تصور می شد که گسترش آویشن در اروپا به دلیل رومی ها بوده است ، زیرا آنها از آن برای تمیز کردن اتاق های خود و "دادن طعم معطر به پنیر و لیکورها" استفاده می کردند. در قرون وسطای اروپا ، این گیاه برای کمک به خواب و ترساندن کابوسها در زیر بالشها قرار داده شد.

آویشن به بهترین وجه در محلی گرم و آفتابی با خاک خوب زهکشی شده کشت می شود. عموماً در بهار کاشته می شود و پس از آن به صورت چند ساله رشد می کند. این گیاه را می توان با بذر ، قلمه یا تقسیم بخشهای ریشه دار گیاه تکثیر کرد. خشکسالی را به خوبی تحمل می کند. گیاهان می توانند یخبندانهای عمیق بکشند و در ارتفاعات کوهستان وحشی مشاهده می شوند.